Rienk Weening overleed op 27 juni. Hij zag het levenslicht in Smallingerland in het oosten van de provincie Friesland op 12 februari 1936.
Rienk en echtgenote Corry kwamen begin jaren zeventig in Dommelen wonen, aan het Leonoradal. Hun gezin werd gecompleteerd met twee kinderen, Sjoerd en Martijn. Inmiddels meldden zich ook twee kleinkinderen.
Rienk had zijn werkkring bij Philips Eindhoven. Voor dat werk moest hij nogal eens verre reizen maken, waarover hij altijd graag is blijven vertellen.
Naast zijn werkring was Rienk maatschappelijk actief. In eerste instantie voor zijn directe omgeving. Dat was in Dommelen zeer nuttig. Dommelen Noord, ofwel de nieuwe wijk Kloosterakkers moest tot een sociaal-cultureel samenhangende wijk groeien in de zeventiger jaren. Actievelingen uit de eerstgebouwde wijken (de Dalen en de Weien) namen doeltreffend het voortouw.
Stichting Kloosterakker, opgericht op 13 mei 1973 en op 25 januari 1977 notarieel vastgelegd, had de Boerderij als centrum. Daar startte Rienk in 1976 en vele andere vrijwilligers o.a. de werkgroep ‘Kreatief’ met cursussen. De aanloop was dermate groot dat meteen een flink aantal jeugd- en volwassenengroepen aan de slag gingen: wandkleden, bloemschikken, schilderen, pottenbakken en nog veel meer. Rienk was er zowat alle avonden te vinden.
Binnen deze organisatie ontstond ook een auteursgroep die in april 1980 het boek ‘Dommelen, ’t is mer dè ge’t weet’ uitgaf. Rienk Weening tekende voor het hoofdstuk over de Boerderij. Helaas maakte een grote brand en de bouw van sporthal De Belleman een eind aan de oorspronkelijke bedrijvigheid in en om de Boerderij.
Later, tegen de eeuwwisseling, ging de belangstelling en de inzet van Rienk Weening uit naar de zorg; met name die voor senioren. De vergrijzing begon toe te slaan. De provincie vond dat het toenmalige, typische ouderenbeeld moest worden omgebouwd naar een ‘vitale en volwaardig-maatschappelijke seniorengroepering’.
Voor de gemeente Valkenswaard werd daartoe in alle kerkdorpen actie ondernomen. Rienk werd voorzitter van de Werkgroep Dommelen, tien initiatiefnemers die een zwartboek opstelden voor de gemeente over het tekort aan voorzieningen in Dommelen en de aanbevelingen om er iets aan te doen. Van de drie kerkdorpen werden de gegevens gebundeld.
In augustus 2004 kwam ‘Valkenswaard langs de meetlat 2004’ uit, 280 pagina’s verslagen en aanbevelingen om een ombuiging in het ouderenbeleid te realiseren op de wijze zoals voorgesteld door de provincie Noord Brabant.
Naast de opstelling van deze rapportage heeft Rienk Weening zich ook ingezet voor de uitvoering. Als lid van het SBV (Senioren Belang Valkenswaard) heeft hij heel wat bezoeken, gesprekken en afspraken gedaan tbv het ‘ouderenproof’ maken van de gemeente Valkenswaard.
Daarbij was Rienk zeer volhardend en zette zich tot het uiterste in. Soms leverde dat kritiek of bozige reacties op.
Toch ging het Rienk Weening niet snel genoeg. Dommelen ontving niet waar het recht op meende te hebben. Een bezoek aan een politieke bijeenkomst in 2005 versterkte bij hem het idee dat een wijkraad wellicht een steun in de rug zou zijn. De weg ernaartoe was lang en intensief. Het moest geen wijkraad worden zoals de gemeentewet voorstelt, maar een die zelfstandig adviezen aan het lokale bestuur geeft, aan de hand van een convenant.
12 oktober 2006 werd de wijkraad onder zijn leiding opgericht. Met een aantal werkgroepen ging die aan de slag. Rienk werd tijdelijk voorzitter tot daarin officieel werd voorzien. Hij hield meer van het practische, uitvoerende werk. In de ‘wijkraadwerkgroep ouderen’ voelde hij zich veel beter thuis. Rienk stuurde aan op een zelfstandige ouderensoos.
3 Oktober 2007 werden Dommelse senioren uitgenodigd voor een samenkomst. De bijeenkomst met 110 mensen was een succes. Dus kon de soos er komen. Op 24 oktober van dat jaar kwam de werkgroep bijeen die voortaan als bestuur Ouderensoos Belleman de senioren van Dommelen van ontspanning zou gaan voorzien. Tot aan juni 2016 leidde Rienk Weening deze soos met veel plezier.
Zijn inzet en succesvol werk leverde Rienk Weening de koninklijke onderscheiding Lid in de Orde van Oranje Nassau op. Dat was dik verdiend en stiekem was hij er erg trots op. In zijn omgeving werd Rienk op handen gedragen. Al werkte hij strak doelgericht, hij was een erg vriendelijke, zachtaardige persoon die iedereen in zijn waarde liet. Altijd bezig met van alles. Hij deed bijna alles zelf: van het bekleden van de trap tot het repareren van de vaatwasser.
De week voor zijn dood was hij nog volop bezig met het ontgroenen van zijn tuin met de hogedrukspuit. Want met tuinen had hij ook iets. Niet voor niets was hij lid van volkstuinvereniging De Spinder. En ook daar schuwde hij een bestuursfunctie niet.
Rienk Weening hield van mooie kunst. Voor een klassiek muziekstuk kon je hem wakker maken.
Zaterdag 2 juli hebben familie, soosleden, vrienden en bekenden afscheid van hem genomen.